Geç okunan defterler Şiiri - Cevat Çeştepe

merak tanrısı bir sabah ince esen rüzgara çevirecek seni
yazacak görev kartına, ezberinden hiç silinmemiş adresimi
elinle koymuş gibi,
karşında bulacaksın, zorlanmadan
gireceksin kapımın altından içeri yada penceremin açığından

yaşam; yaşayanların yaşadıklarını tanımaya böyle başlayacak …

……………………
perdah olup gezdireceksin örümcek ağlarının üstünde gözlerini
kutsal yanıma dudak bükmeden ellerine alacaksın defterimi
önce bir alıcı bakış ile süzeceksin ilk sayfamın kenar süslerini
annenin sıcacık kokusu geliverecek aklına, gözleri toz pembe
çocukluğum belki de ….

siyah gecelerden ve mor alacası sabahlardan doğan çığlıklar
kimi uçuşan hücre iken sokaklarda, kiminin elinde pankartlar
beni inançlarım ve sorgulanmayacak sevdalarım ile tanıyanlar
bilirler aynı güneşe el açarım aynı torbanın içindeki kavgada
farklı cephelerden ama ….

daima barış, özgürlük ve eşitliğe aç bırakıldı benim sofralarım
yalınayak küfürlerim ve öte yanım sırılsıklam sarhoşluklarım
ama her sevdamda taze çiçek gibi yeniden açmasa umutlarım
kanım mazgala akarken ağlardım, yakardı göz yaşlarım içimi
eyvah derdim, giden benim gençliğim mi ….

sonrası belki biraz yorgun ama içgüdüsünde her an infilak saklı
bütün günahlarımda diktim tuzaklar başına, işaret çubuklarını
yolculuklarım erken açtı gözünü, günlerim artık uzaklara daldı
belki denizlerde dalga, gökyüzünde bulutlar, rengi toz pembe
bilmiyorum, böyle işte....

yani aşka aşık olmak vardı içimizde, memleket sevdasının yanı sıra
kırda açan çiçeğe, bir çocuğun gülüşüne ve havada uçan kuşa
sarılmak en yürek yanımızla, insanlık adına deftere ne yazılmışsa
her sokağında başka kaybolacağımız kocaman bir şehirde
kaybolmadan önce ….

şimdi öğreniyor ve üzülüyorsun, sorsan söylerdim zamanında
oysa öyle boş ve sahipsiz bıraktın ki, herkes düştü kendi yoluna
önce birbirimize yabancı olduk ve beraberinde yaşam adına sana
neyse ki sonunda, bahanesi oldu merak tanrısının can sıkıntısı
defterimizden öğrendin işte, yaşadıklarımızı ….
………………….

en erken uyanışlardan daha uykuya mahmur olacak saatler
bir ses duyacaksın birden, ağlıyor mu ne okumadığın defterler
kapanırken bile perdeler .
aklının kenarına gelmeyecek,
susadıklarını sanarak su vermekten başka, göz yaşlarını silmek

yaşam; yaşadıklarını tanımadan kaybettiklerine böyle ağlayacak.