Geç öğrendik
Ağlamanın ayıp olmadığını
İçimize akıttığımız yağmurlarda
Kaç ceylan boğuldu
Kaç deniz tuzsuz kaldı
Kaç çığ büyüttük yamaçlarımızda
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
İnsan olmanın ilk koşullarından birini yerine getirmeyi öğrendik böylece!...
İçine ağlamak mı,
yoksa ağlayanların değil de insanlığın eksildiğini izlemek mi öğretti;
bunu bilmiyorum işte...
Belki de onların ağıdı vururken gözlerimize,
bir şeyler hatırlattı bize....
Gül'ün dikeni gibi!.....
Sevgi ve tebriklerimle:))
gülmek haram /ağlamak şaibeli
böyle yaşayıp gidiyoruz işte...
Manalı şiirinizi kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta