Geç öğrendik
Ağlamanın ayıp olmadığını
İçimize akıttığımız yağmurlarda
Kaç ceylan boğuldu
Kaç deniz tuzsuz kaldı
Kaç çığ büyüttük yamaçlarımızda
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
İnsan olmanın ilk koşullarından birini yerine getirmeyi öğrendik böylece!...
İçine ağlamak mı,
yoksa ağlayanların değil de insanlığın eksildiğini izlemek mi öğretti;
bunu bilmiyorum işte...
Belki de onların ağıdı vururken gözlerimize,
bir şeyler hatırlattı bize....
Gül'ün dikeni gibi!.....
Sevgi ve tebriklerimle:))
gülmek haram /ağlamak şaibeli
böyle yaşayıp gidiyoruz işte...
Manalı şiirinizi kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta