Geç kalmışlık Şiiri - Enes Şal

sokak lambalarının kızıllığı ile tutuşturduğu
karlı yollardan geçerken buluştum
yalnızlığın gazabıyla
donmuş gözyaşlarımın sarkıtları düştü beynime
her gece
tekrar tekrar öldürdü beni
beyazlara bürünmüş rüyalardan
sıçrayarak uyanırım çoğu zaman
bulunmaz tabirleri sorarım
anlamaz kimseler
incecik buzlar üzerinde
parmak uçlarımda yürüyorum
nihayet buz kırılıyor
ben düşüyorum
derin ve soğuk hüsran nehrine
sıtmalı titremeler
ve öksürüklerle
kan kusuyor zayıf bünyem
boğuk çığlıklarımı duyamaz kimse
karabasan bir hayalle
uyandım geç kalmışlığa