Geç Kalmış Bir Veda Şiiri - Ayhan Yaymaz

Ben seni ömrümün en derin yerinde sevdim,
Bir kelimenin içinde saklı kalmış anlam gibi,
Bir şehrin silueti gibi,
Hangi sokağa dönsem karşımda duran.

Öyle tanıdıktın ki,
Sanki çocukluğumdan kalma bir ses,
Sanki yıllardır unutamadığım bir düş,
Sanki kaderimde çoktan yazılmış bir izdin.
Bilmiyordun belki,
Ama ben uzun zamandır peşindeydim.

Rüzgarın seni fısıldadığı yollardan geçtim,
Zamanın senin adını söylediği saatleri dinledim,
Ne kadar çok sevdiysem, o kadar kaybettim seni.
Ve şimdi, en ağır kelimeyi fısıldıyorum kendime:
Veda.

Biliyorum, bazı aşklar sadece içimizde büyür,
Bazı yollar hiç kesişmez,
Bazı eller hiç tutuşmaz,
Ve bazı isimler ömür boyu suskun kalır.
Ama bil ki,
Ben seni her zaman seveceğim.

Bunu ne bir mevsim değiştirebilir,
Ne bir şehir, ne de geçen yıllar.
Ben seni,
Beni hiç bilmeyen, belki de hiç sevmeyen
Ama varlığıyla ruhumu yakan sen olarak,
Ömrümün sonuna kadar seveceğim.

Şimdi bu satırlarla bırakıyorum seni,
Gecikmiş bir vedanın burukluğu içinde.
Bir masalın son sayfası gibi,
Bir efsanenin unutulmuş dizeleri gibi,
Usulca, sessizce…
Elveda. ..