Geç Kalmak Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Sen mi geç kaldın bana,
Yoksa ben mi yetişemedim sana?
Nedense vakitli bir sevgide hiç buluşamadık biz.
Oysa her şeye ve sana geç kalmış olmak ya da yetişememiş olmak bu aşka, kahrediyor beni.
İmkansızım olmak için miydi bu geç kalışların?
Olmazın olmak için miydi bu telaşlı varışlarım?
Ben artık ne sana, ne de bir başka şeye geç kalmak istemiyorum.
Çünkü yoruldum.
Geç kalmaktan yoruldum.
Bir şeylere ve sana yetişmek için çabalamaktan yoruldum.
Belli ki yorulmak için sevmişim seni.
Belli ki yorulman için sevmişsin beni.
Ne demeli bu hale bilmem ki..
Kaderin kaderime denk değilmiş işte!
En iyisi gitmeli..
Nereye diye sorma?
Aşka her geç kalışımız, bir başka aşka geç kalmak için bahanemiz aslında.
Bu sefer nereye mi geç kalacağız?
Bizi bekleyen başka gitmelere tabi.
Bir gönülden gitmek, başka bir gönüle geç kalmak değil mi sonuçta?
Geç kalmak sevgilim, bize yazılmış en büyük lanet belli ki.
Galiba en iyisi bu ilahi gerçeği bir an önce kabullenmemiz.
Zira yalnızlık, sadece tanrıya mahsus değilmiş.
Uzun bir hayatın içinde olmazlara düşe düşe öğrendik bu gerçeği.
Ve hep birilerine veya bir yerlere geç kalma telaşında tüketilen bir ömrün sonuna vardığımız gün anladık tanrı kadar yalnız kalmanın acınası çaresizliğini.
Tanrının yalnızlığına ortak olmuş biz geç kalmışlar için ne vahim bir durum bu değil mi?

Burhan Çay