Kurumaya dökülen yaslı yapraklar.
Bulutuna veda eden nazlı kar tanesi.
Denizin parçasıyken sahilinde yok olan dalgalar.
Kitap rafının solunda klasikler arasında,
Tozlu yaprakların ortasında kurutulmuş gonca.
Kaybolduğunu bilen, kabullenemeyen meçhul.
Martıların gözünden denizin karanlığı, derinliklerinde bilinmez yalnızlığı.
Her biri zamana yenik düşün umutlar.
Bir yere geç kalmış ya da kalınmışlar.
Peki, ama nasıl iki dakika, yüz saat, yirmi yıl, bir ömür.
Zaman bu kurgunun neresinde
Suçlu olan mı?
Hayat akıp geçişinde yolcu olabilir mi?
Her tohumu geri verirde toprak, geç kaldıklarını geri verir mi?
Mesele geç kalmamaktan ibaret mi?
Kayıt Tarihi : 14.5.2022 14:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!