Biraz geç kaldım hayata
otobüsler kalkmış, sokak lambaları sönmüş
bir tek ay kalmış gökyüzünde
o da benimle konuşmuyor
ben ki sustuğum yerden başlamıştım kendime
herkesin bildiği o yanlış yerden
Ben,
kahverengi ceket gibi duruyorum askıda
giyilmemiş, sevilmemiş, unutulmuş...
Şehir uzun zamandır bana küs
ellerimi cebime koyuyorum,
ellerim başka ceplerin yasını tutuyor
sevmek dediğin nedir ki diyorum sonra
sabaha karşı, yalnız bir buluttan düşen su damlası
birini çok seversin,
sonra o su kurur, yerinde pas kalır
biraz da pas kokuyorum bu aralar
Zaman dediğin,
eskimiş valiz gibi açılmıyor artık
içinden ne çıksa yarım
fotoğrafların kesilmiş yüzleri ortasından
tren biletiyle gidilmeyen şehirler
mektuplar hiç okunmamış
ve birkaç dize düşmüş yazılmamış şiirden
Şunu yaz bir kenara:
herkes geç kalır birine
kimse vaktinde sevemez kimseyi
o yüzden
bazı saatler boş çalar
bazı insanlar eksik gider…
Şimdi ben
biraz daha susacağım
biraz daha bakacağım camdan dışarı
belki bir çocuk geçer elinde kırmızı balonla
belki bir kadın düşer aklıma
belki de hiçbir şey olmaz
ki zaten hep geç kalınır hayata
Münzevi Zeyrek
Kayıt Tarihi : 17.9.2025 08:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kahverengi ceket gibi duruyorum askıda
giyilmemiş, sevilmemiş, unutulmuş...
Demişsin ya, sensizlikte şiirinde de; herkes geçmiş ben bir resmin kenarında unutulmuşum demiştin..
Kendini hep geç kalmış, sevilmemiş, unutulmuş hissetsen de, seni sevenler var arkadaşım, sen hep kalplerimizin bir köşesinde duruyorsun usulca.
Geç kaldığın nice sevgilerin ömrü, senin içinde kocaman bir kelebek yetiştirsin ve ışık, sevgi, umut saçarak dolaşsın hep gönülleri..
Sevildiğini lütfen unutma..
Kalemin var olsun.. sevgin var olsun.. sen hep var ol...
Bazı sözler vardır, dokunduğu yerden filiz verir insanın içinde. Senin bu cümlelerin de öyle; unutulmuşluk sandığımız yalnızlıklara usulca bir pencere aralıyor.
Belki geç kaldık çoğu sevdaya, belki eksik kaldık çoğu yürekte... Ama senin gibi güzel insanların varlığıyla anlıyoruz: Kalbin dili zamansızdır.
Ben unutulduğumu sandığım her anda, böyle sözlerle yeniden hatırlanıyorum. Kalemin ışığı kalbime değdi, yüreğine bin teşekkür...
Varsın sevgiler geç gelsin, yeter ki içinden kelebekler uçsun.
İyi ki varsın…
Yazdığın her kelime umut gibi. Teşekkür ederim...
TÜM YORUMLAR (2)