ıslak bir sonbahar akşamında
serseri bir yalnızlığın
son demlerini yaşıyor ruhum...
kahvesi, telvesinden bağımsız
kırk yıllık bir hatıra gibi
ansızın dökülüyorum gözlerinden içeri...
sus sadece, sakın konuşma
kapatma da gözlerini;
karanlığında GÜNEŞ gibi,
ciğerime dolan NEFES gibi
büyüttüğün ne kadar düş varsa kalbinde
paylaş benimle,
uzat ellerini...
Kayıt Tarihi : 24.3.2022 19:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
11.12.2014
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!