İnsanlık sustu
Yüreğimin diliyle sesleneceğim size
İçimde kanayan bir yarayla
Kalbimde çağlayan
Yaradana uzanan dualarımla
Seccademe hüzün katan
Damla damla gözyaşımla
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
üstadım yürek burkan şiir ama gerçek sizi kularım
şiirlistemde filistin le ilgili şiirlerim var vicdansızlar
başlıklı şiirimi yorumunuza bırakıyorum sevgi selamlar size
DUYARLI YÜREĞİNİ KUTLARIM..
FİLİSTİN’E AĞIT
Gazze’de bir kuş döner
Yerde yuvası yanar
Bir dal arar konmaya
Bulamaz geri döner.
Filistin’de bir kuş var
Kuş yavrusunu arar
Yavru yanmış yuvada
Yarasını kim sarar
Filistin’de bir kuş var
Şükreder kuşluğuna
Semah döner göklerde
Şükür insan olmadığına.
*
Filistin kan içinde
Alev alev, can içinde
Bir bebek öksüz kalmış
Memesi kan içinde
Filistin’e kan girdi
Ateşten şeytan girdi
Nidem ben bu yüreği
Sevgi derken kin girdi
Gazze’de bir çocuk var
Yanakta öpücük var
Kundağı kan içinde
Yüzünde gülücük var
Filistin’de bir kuş var
Yüreğinde bir düş var
Bu yazgının katibi kim
Bu işte bir yanlış var..
MAHMUT. NAZİK 10. 01. 2008 MERSİN
gazze atalarının hatasını yıllardır canları özgürlükleriyle öderken bizler acımakla meşguluz şimdi....
gelecekte bizde gazze olmamak için aman dikkat tuzaklara
şiirin çok güzel yüreğine sağlık..
GAZZE’YE
İnsanlık sustu
Yüreğimin diliyle sesleneceğim size
İçimde kanayan bir yarayla
Kalbimde çağlayan
Yaradana uzanan dualarımla
Seccademe hüzün katan
Damla damla gözyaşımla
Sesleneceğim size
Nefesim yettiğince
Zalim zulmünde boğulacak bir gün
Nefislerine esir düşerken
Ve..seçerken yargısız infazlarını
Vahşete kulaklarını tıkayanlar
İşte siz de o büyük gün
İlahi mahkemede telaş içinde
Topraktan bile medet umacaksınız
Ve.. kendi zulmünüzde boğulacaksınız
Vicdanlar sahte;
Hani nerde insan hakları
Akan kanlara kim dur diyecek
Bu soykırımı kim önleyecek
Mazlumların ahı inlerken göklerde
Haktan hukuktan bahsedenler nerde
Bir yanda zalimlerin son model silahları
Bir yanda kardeşimin tekbirle süslediği taşları
Size sesleniyorum zalimler
Ebrehenin ordusunu delik deşik eden
Çamurdan taşlardı
O tekbirle süslenmiş taşlar
Size cehennemde ateş olacaklar
Ey Gazze
Mazlum coğrafyanın masum insanları
Feryatların suskun kaldı dünyada
Biz haykırıyoruz senin yerine
Bin bir kahırla
Tek birlik olup
Yüreklerimizle
Kalemin ağladığı şiirlerimizle
Her şey sustu
Dinleyin
yüreklerimiz konuşuyor ötelerde..
Züleyha Özbay Bilgiç
MÜKEMMEL....
DUYGULU, ETKİN, ÖZGÜN, HÜZÜNLÜ, GÜNCEL....
KEYİFLE OKUDUM, YÜREĞİM YANDI...
TAM PUAN + ANT.
SELAM VE SEVGİLERİMLE....
NAFİ ÇELİK
HOSGÖRÜ yollarinda ERDEMLERE giderken ÖNYARGILI magandalarin cenneti cehenneme cevirebildiklerine dayanmak güc...
Bugün üzülüp yarin hic bir sey olmamis gibi, insan olmamis insanlarin varligindan haberdar olup aralarinda yasiyor olmak zor geliyor...
Duyarlı yüreğinizi kutluyorum.
Bende bir şiirimle katılıyorum duygularınıza..
Kaleminiz daim olsun.
selam ve dua ile
FİLİSTİNDE ÇOCUK OLMAK
Sorarım ağalar sorarım beyler
Filistin’de doğmak suçum mu? Benim
Ninni bilmez anam hep ağıt söyler
Filistin’de doğmak suçum mu? Benim
Paramparça oldu dağıldı tenim
Bomba düştü kolum nerede benim
Tazecik bedenim akıyor kanım
Filistin’de doğmak suçum mu? Benim
İnsanlık bu ise niye yaşarım
Bu çetin engeli nasıl aşarım
Dünya seyrediyor buna şaşarım
Filistin’de doğmak suçum mu? Benim
Tek suçum doğmakmış yok başka suçum
İnsanlık sevgiye her şeye açım
Daha küçücüğüm çıkmadı saçım
Filistin’de doğmak suçum mu? Benim
Ana kokusunu derinden tatsam
Ben onun koynunda sarılsam yatsam
Bana top atana ben güller atsam
Filistin’de doğmak suçum mu? Benim
Günlerdir Mahir’in içi kan ağlar
Ah çeker çaresiz yüreğin dağlar
Bir daha bu zulmü görmesin sağlar
Filistin’de doğmak suçum mu? Benim
31.12.2008
Mahir Başpınar
Tebrikler sevgili kızım. Yüreğine sağlık.
İslâm Dünyası bu atâletten kurtulmadıkça başımızdan bu musibetler gitmeyeceğe benzer :)
Selam ve sevgilerimle
Abin
Bu şiir ile ilgili 172 tane yorum bulunmakta