Gazoz kapakları Şiiri - Nevzat Baloğlu

Gazoz kapaklarını aya astım
Rengarenk bilyaları gömdüm
Yıldızları sensiz özledim
Rüyalarımda yaktım alev alev
Yatağımı gözyaşlarım götürüyor
Sensizlik bitmiyor aşksız gecelerde
Kadınım söz verdi dönmiyecek geri
Herseyden bir parça oruç tuttum
Niyet ettim sana nefsimi yendim
Yazdıgım kalemi kılıç biledim
Mutlu adam evinden kaçtı
Nakış işledim denize ismini
Sensiz ektim toprağa aşkı nafile
Yazma yazdım saçlarından beline
Teninde durmayan gözyaşlarımı
Dudaklarımla tattım tek tek
Sevilmeyen aşk kör oldu seninle
Cenneti bilmeyen ölmeyi bilmeyince
Kalbi atmayana saat durmuyor inan
Kayıp sokaklarda yanlız aşığım
Ben doğunca öleceğimi anladım senle
Kendini bilmeyen seni anlamıyor gülüm
Derdi olmayanın aşkı da olmuyor
Günahı olan seni unutmaz asla
Zincirler dayanmıyor bu gecelere
Nerden gidecegimi bilmiyorum eve
Sen olsaydın yorulmazdım bu yolda
Sensizlikte bukadar oluyor aşk
Güneşi siliyorum hergün göstermez seni
Pencerelere ciçek birakıyorum alırsın diye
Gördügüm tüm lambaları sayıyorum
İzlerin silinmemiş bu şehirde
Yanlızlıkta aşktan bedenim özlemiş
Beğenmez kendini beğendigi kadar
Seviyorum artık sevdiklerini
Yetişemiyorum beni bıraktıgın yatağa
Bak uykum geldi ayrılacam yine
Çektim dizlerimi karnıma
Bağladım ellerimi başıma
Kapattım gözlerimi
Koydum başımı yastıgıma
Nabzın atıyor sesin kulagımda
Uyuyorum mutlulukla rüyalarımda
Uyanacagım senle baş ucumda