Gazim Şiiri - Abbas Paksoy

Düşmanlar, göz dikmişti, bu ülke’ye.
Ders vermek için, gitmiştin cephe’ye.
Gününü gösterdin mi, kefere’ye.
Cepheden, bize bir haber ver, gazim.

Güzel anan, senin yol’unu bekler.
Nazlı yârin, çamaşır’ını koklar.
Sâbı yavrun, sana doğru imekler.
Onları bekletme, hadi gel gazim.

Al bayrağımız, dalgalanıyor mu?
Tüm şehit’lerimiz, gölgeleniyor mu?
Mustafa Kemal, ilgileniyor mu?
Cephede, ne var, ne yok, söyle gazim.

Çanakkale’mi, yoksa, çöl yemen’mi.
Gerçek bir savaş mı, yoksa, dümen mi?
Bölük mü, alay mı, yoksa, tümen mi?
Neler oldu, bir şeyler söyle, gazim.

Git, şehit ol demiştik, bizler sana.
Şehit ol demiştik, sen, bu vatan’a.
Eriş demiştik, şehitlik kat’ına.
Şehitlik, kısmet olmadı mı, gazim.

Ayağın topal, yüz’ünse yara’lı,
Alnın açık, sanma bahtın karalı.
Böyle değildir, savaş’ın kuralı.
Düşman, her zaman hain olur, gazim.

Üstündeki elbise’n, param parça,
Çarık’larına, toz’lar yapmış fırça.
Baş’ını kaldır göğe, değsin arşa.
Hoş geldin, yiğit gazim, sen hoş geldin.

Hele gel de, birazcık, otur şöyle.
Cephe’de, neler oldu, sana böyle.
De hele, cephe’de, ordumuz heyle.
Konuş da, güzel haberler ver, gazim.

Demek, vatan kurtuldu, sen de geldin.
Bayrağımız göklerde, sen de güldün.
Gazi Atatürk’ü, Ata’mız bildin.
Sen öyle diyorsan, öyledir gazim.

Madalyon’un, göğsünde, gururlusun.
Tüm cephe’de galip oldun, ulusun.
Bak, göz’lerin ağlayacak, dolusun.
Her damlan bir kurşun’dur, yapma gazim.

Savaş’ı, gören sensin, ben bilemem.
O cehennem’i, göz’ünden silemem.
Ben Paksoy’um, makam’ına gelemem.
Cephe’de göğüs geren, sendin gazim.