Gazi'nin Neferleri Şiiri - Yorumlar

duyarlı dizeleri kutlarım

EDİNCİKLİ MEHMET ER

Edincikli Mehmet Er'in bir top mermisinin parçaladığı konumdan kanlar içerisinde bir et parçası sarkmaktadır.Yalvarı rcasına:

Komutanım ne olur şu kolumu kes!
Sağ eliyle yakaladığı ve tuttuğu sarkık kola bakan Teğmen donmuştur.Edincikli Mehmet Er tek ve emin sesi ile tekrarlar:
Allah Aşkına, Allah Rızası için kes şu kolumu!
Bu ilahi cümleleri eimr gibi işiten Teğmen Saip, bıcağı kola kola vurur.Gık bile dememiştir, Edincikli Mehmet.Bir sağ elindeki kola, bir ileride Allah! Allah! nidaları arasında çarpışan erlere bakar ve kolu fırlatır: 'Bu kol vatana feda olsun,' der.Yerdeki et parçalrından başını kaldıran Teğmen'in karşısında kimse yoktur.Çünkü, Edincikli, Hakla alış verişe başlayınca herşeyi, acıyı, özlemleri unutuyor, rahmet deryalarında, tecelli dalgalarında yıkanıp arınırken, kolunun fani bedenden ayrılma işlemini duymuyordu.O ateş, o yangın fakat getirilmez feryatlar içinde, edincikli bu cehennemi ateş altında kendinden geçti.Bir avuç istek ve özlem halinde yandı, tüttü.
Edincikli Mehmet, çoktan kolunun öcünü almak için vatan için Allah için hücum saflarına katılmıştı.Alayların içine karışır, teke tek vuruşur.Onu durdurmak mümkün değil artık, yine harikalar gösterir, bire bir dövüşür, bire on dövüşür, bire yüz dövüşür... Allah'ın yardımıyla haklamadığı kafir kalmaz.Ama kaderden kaçılmaz ki! Kolunun kopmasıyla kaybettiği kan onu halsiz düşürmeye başlamış Edincikli'ye şimdi de şehitlik mertebesi ekleniyordu.Güzel yüzü soldu, sarardı, canı teninden süzüldü...Gözü dünyaya kapandı...'

Teğmen SAİP
Çanakkale Savaşlarından
12. Alay 1. Bölük Komutanı

SAKA HÜSEYİN

İkinci Anafartalar taarruzundan sonra, Türk birlikleri Anafarta Ovası'na ve tepelere yerleşmişti 35. Piyade Alayı 2.Bölük erlerinden Hayrabolu'lu Hüseyin alayın su ihtiyacını gidermekle görevli idi sabahın alaca karanlığında katırı ile yola çıktı.Bigalı Köyüne gidip, kuyulardan tahta, damacanalara su doldurup geriye dönüşünü akşamın karanlığına denk getirmeye çalışırdı.
Katır önde, bizim Saka Hüseyin arkada ama, yola çıkmadan evvel katırının kulağına eğilir, her defasında söylediği sözleri tekrarlardı: 'Haydi, Büyük Anafarta Köyünün üstünden 35. Piyade alayının bulunduğu siperlere' katır gide-gele bu yollara alışmıştır.
Fakat yolda, Hüseyi'nin çenesi durur mu? Savaş var imiş! Yığınla yaralı taşırlar imiş, umurunda mı? O bir türkü tutturmuş gidiyordu:
'Pınar baştan bulanır
İner dağı dolanır
Al başımdan sevdayı
Buna can mı dayanır.

GAZİ MEHMET AŞKIN’IN ANLATTIKLARI:

“İngiliz donanması Saroz’dan top atışları ile bize son derece ağır kayıplar verdiriyordu.Böyle bir atıştan sonra, aynı, birlikte silah arkadaşım Recep Eniştemin iki ayağı kopmuş çalıların üzerinde gördüm, henüz sağ idi.Yanına kadar gidebildim.Onu o vaziyette görünce ağlamaya başladım. Henüz ruhunu teslim etmeyen Recep Eniştem:

“Kardeşim niçin böyle ah edip aglarsin, benim cigerimi daglarsin! Allah’ in verdigine merhaba! Takbir- i Rabbani böyle imiş! Onun kazasi geri çevrilmez ve hükmüne mani yoktur. Elimizden ne gelir.Arzuladigim savaş yolunda oldu.O saadet bana yeter! Sen sag kalirsan, anamin elini benim içinde öp! Emzirdigi sütleri helal etsin!” dedikten sonra:

Başimi kibleye dogru çevir!” diye bildi... Ruhu çoktan uçmuştu...

Halil, bölükte süngü hücumuna kalkmıştı, ağır bir yara alarak yanıma yıkıldı.Bir mütted sessiz kaldı ve sonra: Ahiretlik ölümüm yaklaştı, öldükten sonra cesedimi geriye götürtme, buraya ellerinle göm! Üzerimde harbediniz! Ta ki Gazilerin ayak seslerini Allah! Allah! Nidalarını rahatlıkla duyayım!” dedi ve gülerek ruhunu teslim etmişti

Karayürek deresi’ne doğru iniyorduk: Bir akşam beni keşif kolu çıkardılar bu derenin yatağında geziniyordum.Çok susamış idim. Dere şırıldıyordu, mataramı doldurdum. Birkaç yudum içtiğimde, içtiğim suyun tadı çok başka idi avucuma mataradan su aldığımda, matarama doğdurduğum suyun kan olduğunu anladım.”

İNSANLIK DERSİ

Çanakkale Savaşlar'ında savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırasında şöyle diyor:
'Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirsiniz.Hiç unutmam.Savaş sahasında döğüş bitmişti.Yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk az evvel, Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zaliyat vermişlerdi.Bu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamayacağım.Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeride kendi göleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu.Tercüma n vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:
- Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:
'Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı.Birşeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı.Benim ise kimsem yok.İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün'. Bu asil ve alicenap duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım.Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı.O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettim.Çünkü, Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutan ot tıkamıştı.Az sonra ikisi de öldüler..

Fransız Generali BRIDGES
Çanakkale Savaşları komutanı.

KINALI HASAN

Yüzbaşi Sirri Bey, ikindi vakti yeni gelen erati teftiş ederken, içlerinde bir tanesinin saçinin bir tarafi kinalanmiş oldugunu görür ve takilir: “Hiç erkek kinalanir mi? Mehmetçik: Buraya gelmeden evvel, anam kinalamişti komutanim” der ve sebebini bilmedigini ilave eder.Komutanin istegi üzerine anasina haber salar, “Niye benim saçimi kinaladin?” Gelen cevabi mektupta şunlar yazar:

Ey gözümün nuru Hasan’ım

Köyümüzde rahat rahat oturalım mı? Vatan sevgisi içimizde alev alev yanıyor.Sen ecdadından, babandan aşağı kalamazsın... Ben, senin anan isem.Beni ve seni Allah yarattı, vatan büyüttü.Allah, bu vatan için seni besledi. Bu vatanın ekmeği iliklerinde duruyor...

Sen bu ailenin seçilmiş kurbanisin...

Hasan’ım, söyle zabit efendiye... Bizim köyde kurbanlık ayrılan koyunlar kınalanır... Ben de seni evlatlarımın arasından vatana kurban adadım.Onun için saçını kınalamıştım...

El-hükmü billah. Allah, seni İsmail Peygamber’in yolundan ayırmasın.

Seni melekler şimdiden rahmetle anacaktir. Gözlerinden öperim...

Anan - Hatice”
İNSANLIK DERSİ

Çanakkale Savaşlar'ında savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırasında şöyle diyor:
'Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirsiniz.Hiç unutmam.Savaş sahasında döğüş bitmişti.Yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk az evvel, Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zaliyat vermişlerdi.Bu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamayacağım.Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeride kendi göleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu.Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:
- Niçin öldürmek istediğin askere ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:
'Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı.Birşeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı.Benim ise kimsem yok.İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün'. Bu asil ve alicenap duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım.Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı.O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettim.Çünkü, Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutan ot tıkamıştı.Az sonra ikisi de öldüler...'

Fransız Generali BRIDGES
Çanakkale Savaşları komutanı.

sevgili hocam bu kıymetli esere bu paylaşımla katılmak istedim..ellerinizden öperim..saygılarımla...

ONCELIKLE ATATÜRK'ÜN SONRA YİĞİTLERİMİZİN ÖNÜNDE SAYGIYLA EĞİLİYORUM. ONURU, ŞEFERİ, VATAN SEVGİSİNİ, MERTLİĞİ, YÜREKLİLİĞİ HATIRLATTI BU OKUDUGUM DİZELER BANA YENİDEN. KALEMİNİZE, YÜREĞİNİZE, ÖMRÜNÜZE, HISLERİNİZE SAĞLIK DİYEREK ELLERİNİZDEN BİRKEZ DAHA ÖPÜYORUM HOCAM...
SEVGİ VE SAYGILARIMLA...

DEĞERLİ ÖĞRETMENİM TEK KELİME İLE İFADE ET DERSENİZ MUHTEŞEM DERİM.OLDUKÇA GÜZEL BİR KONU VE GÜZEL SEÇKİN KELİMELERLE İFADE EDİLMİŞ.ALLAH BİZ TÜRKLERE KURTULUŞ MÜCADELESİ VERDİRMESİN BİRLİK BERABERLİĞİMİZİ BOZDURMASIN. YÜREĞİNE SAĞLIK KUTLUYORUM

Atatürk ve silah arkadaşlarını minnetle, rahmetle anıyor, yürek sesinizi tebrik ediyorum Hocam.

Saygımla.

O resmi bilirim, bende de bir kopası var. ilk gördüğüm andaki gibi,her bakıp da daldığımda binlerce duygu ve öğretiyi şahlandırarak akar içime, benliğime, ruhuma...
Gözlerdeki umut, güven, duru, yanık vatan sevgisi, tutuşturur bakanın da kalbini.
Şiirinizden de o denli duyulandım.
Teşekkürlerim, tebriklerim, saygılarımla.

Yüreğinize sağlık bu anlamlı güzel şiirinizi severek beğenerek okudum Mustafa Kemal ve askerlerinin büyük zaferi ve sağlam atılan temeller sayesinde bu gün Cumhuriyetimizin temelleri hala sapa sağlam ayakta duruyor ve durduğunu görmek için el ele olacağız Ne mutlu ki bizlere hala vatanımıza Atalarımıza ve Atatürk ilkelerine hala kopmayacak bağlarla bağlıyız kimsenin gücü de yetmez bizleri bölüp parçalamaya kutlarım değerli yüreğini.Saygı ve sevgilerimle +.+

Bugün, biz sınırları belli özgür bir vatanda yaşıyorsak, bugün bayrağımız gökyüzünde özgürce dalgalanıyorsa, bugün hanımlar olarak birçok haklar kazandıysak, bugün seçme-seçilme haklarımızı kullanıyorsak, bugün Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin çatısı altında bir millet ve devlet özelliğinde yaşıyorsak, işte o isimsiz kahramanların ve Mustafa Kemal Atatürk'ün sayesindedir.


O bir liderdi. Fakir, yıpranmış, egemenlik altına alınmış, tükenmiş bir milleti tekrar ayağa kaldıran, içerdeki ve dışardaki bütün düşmanlara karşı dalga dalga umut aşılayan onun azmi ve cesaretiydi. Aynı zamanda milletine olan inancı ve güveniydi.


İşte o neferler, lisedeki sıralarını bırakıp savaşa koştular. Evdeki eşlerini çocuklarını bırakıp cepheye koştular. Tüyü bitmemiş delikanlılar, hiç düşünmeden vatan için şehadete koştular. Her biri vatan sevdalısıydı. Her biri mangal yürekliydi. Yetmedi... Kadınlar da dahil oldu savaşa.


Bugün, istedikleri kadar unutturulmaya çalışılsın o günler... Tarihi gerçekleri balçıkla sıvamaya kalksınlar isterlerse... Ama güneş balçıkla sıvanmaz. Bu vatan için kanlarını döken, canlarını veren başta Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları olmak üzere bütün şehitlerimizi saygıyla, rahmetle anıyorum.


Yüreğimi coşturan bu güzel şiiri yazan kalemi de yürekten kutluyorum. Selam ve saygılarımla Ergin Bingöl Bey.

Şair;Yiğit neferler çok şeyden yoksundu belli ki,
Mahzundular ama gözlerinde umut vardı;
Zira onlar ülkemin yoksul ama inançlı,
Şanlı umudunu yaşatmış Mehmetleriydi. *** bu güzel dörtlüğü ile her şeyi anlatıyor.o RUH ASLA ÖLMEZ. İnsanlığımızı onurudur. çok hoş dizelerdi ++ tebrik ederim. selam size.
.

Gözlerimi yummama bile gerek görmeden o resmi anımsıyorum ve getiri veriyorum gözlerimin önüne...
Yokluğa, yoksulluğa rağmen, öyle bir azmin ve azameti önündeki onurlu dik duruşa hayran olmaktan kendimi alamıyorum... Henüz bıyıkları bile terlememiş boyları kadar tüfeği omuzlayıp, ayaklarında postalların bile pacavraya döndügü ama Vatana bekçilik edebilmiş bir gururun devleşmiş yüreklerin, Atasına nefer olabilmiş, Sancağına şerefiyle sahip olmuş, Ölümün bile Allah için, Vatan için kutsallığına inanmış koca yüreklerin resmiydi...
O resmi her gördüğümde yüreğim sızlar, gözlerim dolar... Onların ve onlar gibi bu Vatana can verenlerin ter akıtanların ruhları şad, mekanları Cennet olsun...
Ergin bey sizinde yüreğinize sağlık... Bu resmi şiirselleştirip bir kez daha ölümsüzleştiren yüreğinize sağlık, Kaleminize sağlık...
Selam ve Saygılarımla...