Ah,
o kaldırım üstünde
yatarken ki fotoğrafın
ah,
o masum mazlum gözlerin
derme çatma kulübede
bile değil
sokaklardasın
Ormansız
tek başına
ağaç gibisin
dalları eğik
toprağı çorak
kökleri yüzeyde
direnmektesin...
Tek başına
yoksulluğun
açlığın
sahipsizliğin
insanlık utancının
belgesisin...
Kayıt Tarihi : 2.2.2007 16:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!