Gazel-Sevgi Şiiri - İsmail Adil Şahin

Ne doyar bakmaya göz her biri eşsiz güzele,
Ne kanar sevgiye gönlüm, ne gelir sevgi dile.

Her çiçek bir güzelin gönlü çelen sembolüdür.
Neylesin sümbülü bülbül, eğer âşıksa güle.

Yaşamak isteği her kör kuyunun deryası:
Düştü sevdada boğulmak gibi, gönlüm emele.

Aşka düşmüşse gönül, ayrılık olmuşsa kader;
Yok, tesellisi hayatın bana bayramsa bile.

Bilirim mevsimi gelmezse açılmaz güller,
Biliyorken bile gönlüm ediyor bak acele.

Bekleyen belki bulur bir gün olur bekleneni,
Yakalanmazsa eğer çok daha evvel ecele.

Adil’im söyleme, dur, olmayacak şeyleri hiç,
Sığmayan ömrüne sığmaz küçücük bir gazele.
1985