Gazel Oldu Saçların Uçurumlara

suvaklar bildim
ay tarlaları alnın
uzaklar ustasıyım
bakışın gurbet
yıldız yurdu gözlerin
yedi deryalar geçtim
akşam düşer yüreğine bilirim
hicrandır ah hicrandır

yüce dağ başından kayalar yuvarlanır
acının çağlarında
sahipsiz yitiğinim
amandır el amandır
menzilim hüzün benim
ki seni ay yar ay yar
ki seni
bozkır yolları gibi bekledim
gümandır ah gümandır

bulutlar heyelan olurdu gözlerinde
şakiler silah soyunan bakışlarında
susardı deli sular
sözcükler dudaklarında yeşil dallar açarken
aşktın ki ay
Azrail can almaktan vaz geçerdi menzilinde
aşksın ki
kanamalarını türkü kıldıran güzelliğin
şivandır ey şivandır

ışığınsız gündüzü gece saydıktan sonra
sensiz ömrü gurbet diye giydikten sonra
belalara at sürmüşüm sende ben
söz acze düştükten sonra ikliminde
ahh ki ömrüm virandır

vazgeçtim tanımlamaktan
bütün tanımlarını
iflas ettiren aşkı
ki aşk
seni tanımlasın kalbimde bundan gayri

imgeler dokurum
kar tanelerinden
yoksun ya
yağmur dizeli şiirler ıslanırım
kalbim kırılır
kırılır
bir sebil gibi
oysa ki kaçıncı çöl yolcusu
kaçıncı kaçak
kaçıncı çoban
meşeden deyneğiyle
anlamlar devşiren bulutlarda
güz bahar türküler giyindim
yalnızlıktan biçilmiş
sırtında darağacıyla dolaşan
serseri yüreğimde
bin yıllar sonraya taşınan söz
alevler içindedir
ayrılıkların yol çatıyım ben
hasretlerin harmanı
bilemezsin ey
kimsesiz..perişandır
kolak bir çocuk yüreğim
seni söyler
gözyaşlarında
yokluğun ahtır amandır

göçmen kuşun teleğiyim
özüm ateş-sözüm ateş
yakar gider rüzgarları hasretler boyu
yedi denizlerin dışarı attığı sevda
yenilmiş kavgalardan dağlanıp gelmiş
uzaklarda
yar ey
yana yana tükenen
kor ömrümüz

arzumanım sende kalmış
ıssızlara düşmüş kırık kanatlı turnayım ben
geçti gitti acılarda bin yıllar
bir sevda kaç bin yara ay
bu lanet devranda bukağılarda sevdik
ben kaldım bozkırlarda yara yara
kurumuş gözlerinde sel oldu kaldı adın
gazel oldu saçların kör uçurumlara

1.12.2005
adnan durmaz