yoruldum be usta artık nefesim bile acı gelir
ne varsa dünyada hepsi boş hepsi de umacı gelir...
usandım be usta yüzler altında yüzler var hem zira
yolun başında pevezenk bir adım öte hacı gelir...
daraldım be usta içi kof cüceler dev aynasında
baş kıçtan sona ne hikmet birbirinin yamacı gelir...
bunaldım be usta sahte gülüşler timsah gözyaşları
hasta döşeğinde son nefes ardına ilacı gelir...
kovuldum be usta işte dokuzuncu köy de bîgâne
nere gitsem her yerde aslından önce aracı gelir...
boğuluyorum be usta başta özüm garîb özüme
mülk sahibini soran kim heyhât evvel kiracı gelir...
susuyorum artık usta yeter kahpe felek kör talih
İki lokma...bir yudum...gayrı Edibim duacı gelir...
İstanbul, 2003
Hakan Pomakoğlu
Kayıt Tarihi : 7.9.2019 18:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!