Âb-ı dîdem gün-be-gün cûş eyleyen bir sel-durur
Sen değilsin mübtelâ-küş beni bu sel öldürür
Gözlerimden saçtım eşk ardınca kim ta’n ettiler
Arkasından gidenin su dökülür bin yıl-durur
Kaht-ı gülşenden belâbil kaldı akfâs içre zâr
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta