Gazel ¼ Şiiri - Efe Başhoruz

Gönül âb-ı üzüm, yangınla doldu.
Bu Âhû âteşinden bîdil oldu.

Kıyarsın bâd'e, lâkin bilmedin hiç.
Bu Leylî keşf-i çâren avdet oldu.

Sürüldüm sanki, menfâlıkta öldüm.
Gözüm seyrildi, efkârında boğdu.

Tükettim bil ki, bir tek lâhza yoktu.
Murâdım gitti, beyzâ ömre doldu.

Bu Âhû yıktı, vârım kalmamıştı.
Kıyâmından güzel, âbâdım oldu.

Gülümset Şemsi, anlar, rakip olmaz da;
Tebessüm mest eder, Gül bâis oldu.

Rahat oldum görüp rûyâmda Yâr'i.
Gülüm meyletti, İçkim bâhis oldu.

Sevip gülden kokun' alsam, çıkan ne?
Kasır oldun esîrin ben; kul oldu.

Yeter artık, dayanmaz sarhoş olan.
Defâlar içki etmez, hâki oldu.

Geçilmez gayrı, haddin saklı yâd'da.
Kalan tek yâd, diğerleri zâyi' oldu.