Gazel Şiiri - Zemçi Çetinkaya

Bu can bin kerre kurbandır hedef Subhan olan yerde
Ne yaksın âteş-i Nemrut bağ-ı iman olan yerde.

Bırak ehrâm-ı zulmüyle Kelîm'in hasmı kibretsin
Gururdan saltanat olmaz şakk-ı ummân olan yerde.

Çölün sonsuz serâbından niçin Mecnun habersizdir;
Su istenmez, yemek yenmez dem-i hicrân olan yerde.

Saçın salmış, devâ olsun deyip derd-i derûnumda
Şifâsın beklemem zülfün leb-i cânân olan yerde.

Nigâh-ı yâre bir an vasl için bâzâr kurulmaz hiç,
Bâhâsın sorma ey gâfil bu nâçiz can olan yerde.

Hezârın nağmesin susmaz gül-i terin firâkından
Baharlar neşve-yâb olmaz hemân hazan olan yerde.

Özün bilmek sevâbından beni ya Rab cüdâ kılma;
Edeb dâim mukaddemdir ilim irfan olan yerde

Ümîdin kesme, Rehber menzilinden hiç uzak düşmez
Cemâl-i Yâr'e mazhârız Habib burhan olan yerde