Gaz odalarında unutulmuş çocukluğum

GAZ ODALARINDA UNUTULMUŞ HÜCRELERİM

Yüreğimin derin yarıklarından,
Oluk oluk akan kanı kabullenen acılarım, konuş!
Hicaz bestelerde uyuşmuşlukların unutturuyor aşkı...
Farkındamısın.
Ve beni iki parantez arası atıyorsun uçurumlardan.
Konuş!
Gaz odalarında unutulmuş hücrelerim.
Kaçıncı idamın ilmiğindesin.
Ey paslanmış korkuluklar arasında volta atan ömrüm!
Anlatsana.

Bir eşkalin simasına soyundukça adın.
Ve naralar arasından savrulurken cinayetler.
Ben bahar giydirdiğim uçurtmalarımı uçuruyorum.
Sen siyaha katran ekerken.
Ben mayısı sunuyorum çocuklara.
Aşkımıza...

Kilometreler.
Adım adım şehirler.
Takunya gürültülerine karışmış kahkahalar.
Yasadışı rüyalarım.
Ve hayal düşlerim.
Böylemi ölümü anmak.
İsmini bile söylemeye kıyamazken,
Doğmamış çocuklarımıza.

Şimdi günahlar dolduruyor nefesinle ısıttığım avuçlarımı.
Beni yalnızlığa iterken özlemin,
Gözlerin kapatıyor tabutumu,
Bir avuç toprak misali.
Yanıyorum.
Sen olmaya çalışırken ruhum.

Seni sevmenin niyetini bozuyorum artık,
Diyetini öderken dudaklarım.
Ve çarmıhın kanlı çivilerindeki coğrafyalara,
Sunarken seni.
Azda olsa bir umut.
Sevdaya ait....
İki dua arası bir amin.
Gaz odalarında unutulmuş hücrelerim.

Önder ÖZTÜRK
10 - 07 - 2013
01:10