Nasıl unuturum ki çocukluğumu unutamam çok geceler gaz lambasının önünde ödev yaptığım zamanları ders çalıştığım zamanları unutamam o soğuk geceleri üşüyen titreyen ellerimi Şimdi her şey eskilerde kaldı o gaz lambası da artık vitrinde bir süs olarak duruyor şimdilerde kimse kullanmıyor ben çocukluğumu özledim O eski günlerimizi ekmeğimizi bölüşürdük paylaşırdık birbirimizin küçük gelen kıyafetlerini giyerdik hiç eskimezlerdi her şey çocukken de ne kadar güzeldi Ben o gaz lambasının altında ders çalıştım çocukluğumu eski günlerimi özledim sobanın yanına oturup okuduğum kitapları özledim sobanın içinde yanan odunun çıtırtısını üstünde pişen kestanenin yanık kokusunu özledim
Selim Güneş
15 /02/2024
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta