12.05.2003 Trabzon
•
17 yaşımdan beri, derin bir yalnızlık deneyimliyorum ve bunun getirisi olan ağır duygu-durum hâli, beni halâ terk etmiş değildir. Terk edecek gibi de görünmüyor, ömrümün sonuna değin.
Ve git gide, yalnızlığım, bir tür terk edilmişlik hâline de dönüşüyor. Dönüştükçe, yabancılaşıyorum. Daha derin oluyor, fakat yaşamdan kopuyorum. Her bir düşüncem, mızrak oluyor, bana saplanıyor. Kendime dönüyorum, kendimi öldürüyorum: ağır ağır.
Benim gibi insanlar için çabalamak nafiledir. Nafiledir, çaba.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta