Gayrı Gözün Doysun Şiiri - Kemal Ateş

Ömrümün son matemine selam olsun
Aç gözlü isen felek gayrı gözün doysun

Bir ahın verdiğini o ahı çeken bilir
Yüreğine kara gün işte o vakit gelir

Alınma lafım sanadır Ademoğlu Adem
Bulaştın ya gönlüme dinleyeceksin madem

Sen her günü parça parça etmedin mi
Yıldızları bir edip mehtaba dikmedin mi

Bir gün olur siyah saçların elbet ağarır
İnsan oğlu kadrine er yada geç varır

Bak da gör ibret al şu garip haline
Nasılsa erersin ela gözlerin hayaline

Üzerine yağıp başını kanatan taşlardan
Akıllanır vazgeçersin bütün yanlışlardan

Sanadır sözüm duyuver gönlüm sesimi
Yıllar oldu ben dedim sana diyeceğimi

Ömrümün son matemine selam olsun
Aç gözlü isen felek gayrı gözün doysun

Derler ki ab-ı hayat bulunur,acep nasıl
Kimbilir bu hangi gazel bilmem ki hangi fasıl

Gece ile kardeş olup geçer bütün asırlar
Gök kube durur,mehtap hüzünle parıldar

İşte bu gönül yalnızlığın tek şehridir
Bir dert vardır dünyada o da benimdir

Karışsın nefesim hasretlerin nefesine
Yağmura aç toprak gibi muhtacım sesine

Lokmanı çaresiz bırakmak söyle revamıdır
Bu çölde serap mı yoksa hayırsız rüyamıdır

Yeter ademoğlu yeter şu sevgiye yazık
Gönülde ne su bıraktın ne heybede azık

Yürüyüp aşıdığım çöller evrenin doruğudur
Bunu diyen kemal de bir babanın oğludur

Ömrümün son matemine benden selam olsun
Aç gözlü isen felek yeter gayrı gözün doysun