Gayesiz Esti Rüzgar Şiiri - Alper Tuner

Bedenim deniz kenarında bir taş,
Herbiri farklı dalgalar dövüyor beni,
Ne çıkıp gidebiliyordum uzaklara,
Ne de düşüp dibe vurabiliyorum.

Seni beklerken ufukdaki kırmızıdan,
Yosun tutmuşum, farkında olmadan,
Ne güz, ne bahar umursamadan,
Çevremdeki avareler habersiz bundan

Sen ise yelken açıyorsun uzaklara,
Süzülerek, meydan okuyarak dalgalara,
Seviyorsun uzakları, bazen dönmüyorsun,
Çekinerek seni soruyorum rüzgara,

Bir sabah silkinmek istedim,
Yanına varmak gözlerine bakmak
Uçuşan şaçlarının arasından sana
Usulca “nasılsın? ” demek istedim,

İçimde kalmış, gençliğimden hatıra
Bir parça közü alevlendirecektim,
Ama o gün gayesiz esti rüzgar,sen yoktun,
Rıhtım senin yasemin kokundan yoksun.

Boğuktu hava, ben seni bekledim.
Önce kuşları, sonra yaprakları seyrettim,
Boyası döküldü kıyıdaki ahşap evlerin,
Sana benzeyen çok dilber geçti önümden,
Ben senin saçındaki gümüş telleri özledim,

Yoluna bakmak güzel, ümitlendiriyor beni
Ne rüzgar ne dalga yormuyor bedenimi,
Uzaklardan beklemek güçlendiyor sanki.