Gayb Şiiri - Ömer Eren Güneş

Öyle incitti ki gidişin beni
Öylesine kırdım ki kendimi
Seni başka kollarda görünce
Sevmeyi öğrendim hiçliği kendimce
Ağlamayı öğrendim en başta kuru kuru ağlamayı
Yazmayı oturup saatleri yıllarca
Ve sonra başladım çürümeye
Fazla sulanan bir çiçek gibi
Öyle kırdı ki gidişin beni
Unutmaya başladım artık öğrendiğim herşeyi
Unuttum ağlamayı, gülmeyi, sevmeyi
Artık yazmak istemiyor kalemim
Lakin ona direniyor kalbim
Ölüme inat yaşıyor
Yaşatıyor duyguları
Ama artık damarlarımdan kan değil akan
Hüzün akıyor
Besliyor organlarımı
Ve artık yeni binalar yapılmıyor şehirlerime
İşçiler değilde vinçler çalışıyor çaresizce
Ağlıyorum ağlıyorum haykırarak değil bu defa
Ağlıyorum son kez ağlamayı unutarak
Hazırlanıyorum küçük kıyametime
Yaşarken seni unutmaya çalışarak
Sevmeye çalışıyorum yeniden hayatı lakin nafile
Bu saatten sonra ey dünya
Bir daha beni kendine bekleme
Yalnız toprağım eksik
Yaşıyorum ruhlarla