Gavurum Osmanım Şiiri - Necdet Uçan

kavganla
arkadaşlığınla
yüreğinle
samimiyetinle
duruşunla
cesaretinle
dostluğunla
insanlığınla
bir dönemin idolüydün Osmanım

gurbetin gülen yüzü
hasret sende
hasret bende
hasret serde
hasret sevenlerinde
baktın ki ülkemde
insanlık ağaca çıkmış
zemherinin soğuğunda sığındın göklere

alnında Ernestonun yıldızı
yüzünde bildik gülümseme,
yılların derin izi ve aydınlık
gözlerinde aynı kararlılık
hep bizimlesin
gönlümüzde,beynimizde
yüreğim yetmiyor
sana hoşça kal demeye gelmeye
gönlüm razı değil gavurum

beklerken seni yeni yıla
ölünü bile alamadık bir aya
bu ne direniş, adeta kaya
bundan sonra anlamı yok
ağlayabildiğin kadar ağla
sızla yüreğim sızla.

ışıklar içinde yat gönül dostum...

Ocak 2014