O zamanlar
Garsondum ben Samatyada
Ayağımda dallas marka pabuçla
Dönülmeyecek kadar uzakta
Ve bir akşam telefonda
'Cumhuriyet'dedim beni kaybettin
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bana samatya deme ,
Hayatımın ilk hatası ....kimbilir
Bir anı.basit,yalın, kolay...tebrik ederim selam size.
Çok beğendim. Kısacık şiirde çok şey barınmış.Sanki bu şiir seksen öncesini anlatır gibi. Bende öyle bir algı uyandırdı nedendir bilmem. Birden o yıllar o mekanlar canlandı gözümde. Yürekten kutlarım çok şey anlattığınız için.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta