Gariplerin Hali Şiiri - Celil Çınkır

Yeryüzünde emanet gölgelerden dersini
Almayanlar anlamaz, gariplerin halinden
El ayak çekilince, elleri yanağında
Kalmayanlar anlamaz, gariplerin halinden

Olmayınca bir farkı inleyen nilüferden
Nevruz ışığı sönse, kışlarına bahardan
Sarınca ince sızı, ciğerini bin yerden
Delmeyenler anlamaz, gariplerin halinden

Ellere pas geçeli, kayıtsız kalıp Huda
Olsa da düşlerinin peşinde kalbi hurda
Hüzünler gölgesinde, kirpikleri sularda
Bulmayanlar anlamaz, gariplerin halinden

Sırra kadem basanı, yüreğinde sanarak
Bitmez sanılan aşkın, küllerinde yanarak
Bir canla günde bin kez kabristana dönerek
Ölmeyenler anlamaz, gariplerin halinden

Hayat denen yarışta, felek gidince farka
Dünyalık muradını, mecbur kalınca terke
Gecelerin hakkını, her gün otuza, kırka
Bölmeyenler anlamaz, gariplerin halinden

Tababet ilminde yok, garipliğin ilacı
Bu yüzden gariplere, çare değil otacı
Ağlanacak haline, içerken, acı acı
Gülmeyenler anlamaz, gariplerin halinden

Çözüm değil zerrece, vektör, türev, integral
Onları anlamanın şifresi behemehâl
Feleğin aynasında, garip dostu Delibal
Olmayanlar anlamaz, gariplerin halinden