Gariplerde Sever Şiiri - İhsan Taşdelen

Sevmiştim seni...
Ben sevmiştim seni,
Bir garip olsamda,
İnsan gibi bende sevmiştim.
Beni yaşatan,
Aşka bağlayan,
Ağlatan,
GÜldürende sendin...
Herşeyimdin
Şimdi,!
Şİmdi senden bana ayrılık kaldı,
Ayrılık,
Bİrde umut..! ?
Kİme bu ayrılık..?
Bu ayrılık kime..?
Kİmler girdi aramıza,?
Neden bu ihanetler..?
Neden..?
Düştüm senin için yollara,
Sokaklara
Meyhanelere.
Mahvoldum senin için,
Kahroldum,
Yıkıldım.
Atıldım kapılara bir garip gibi...

Bende bir emanetin kaldı,
Emanetin.
Aşkın tek bir özlemi,
Duvardaki resmin,
Gözlerimdeki hayalim,
Gönlümdeki sevgin,
Birde,..!
Birde ellerimdeki kuru keğıdın,
Yazdığın iki cümle duyguların,
Dİktim gözlerimi duvara
Duvardaki resmine,!
Bakıyorum..!
Benimle konuşacak,
Dertleşecek,
Gülecek,
Seni seviyorum diye haykırman için bakıyorum.
Sadece gülüyordun bana
Gülümsüyordu cansız bedenin.
Ellerimde kalan kuru keğıt mı? ,
Yazdığın iki cümle duyguların mı..?
Islanıyor şimdi,
Tutamıyorum gözyaşlarımı,
Dumanlanıyor gözlerim. Sİlemiyorum,
Göremiyorum,
Okuyamıyorum yazdığın iki cümleyi,
Okuyabildiğim tek bir cümleden başka...
Hele hele,
Yağmurun sel sularına kaptırdığım kağıdın,
Yarı ıslanmış keğıdın,
Kayboluverdi ellerimden.
Ne yazıyordu o tek bir cümlede biliyormusun..?
Sevdayı öldüren,
Maziye gömen
Ömrü biten sevgi yazıyordu.
Son bahar çiçeklerin solduğunu,
Kuruduğunu anlatıyordu.
Bİr daha açmayacakmı,?
Aynen bizim aşkımız gibi,
Sevdamız gibi hep solacakmı..?
Hep kuruyacakmı..?
Bİr garip gibi ölecekmi...?

Bir garip olsamda,
İnsan gibi bende sevmiştim.
Benimde umutlarım vardı,
Belki bir gün geleceksin,!
Çıkacaksın ansızın karşıma,
Açacaksın kollarını,
Koşacaksın...
Tutacaksın ellerimden,
Seviyorum...
Seni seviyorum diye haykıracaksın dünyaya.
Belkide sarılıp ağlayacaksın,
Boğulacaksın sevinçten hıçkırıklara,
Sende seveceksin beni,
Bir garip gibi...
Bir insan gibi...
İnsan gibi.