Garipcil Şiiri - Seyfi Karaca

Bir zaman olup
Suda yüzen gemi dogup batan ay sararip düsen palamut
….uzuunca bir zaman olup
Acilmayan bir kapinin kilidi pas tutmus sokaklara sürgünse garipcil
Sogan yeserir cinar büyür saat gicirdar
…hazin calgilar dünyasidir elbet, künyesini animsar..
Kanatlanip ucusan gökyüzünü bir solukta degisen dönüsür
Aklindan gecenleri gölgesinden bile taniyip okuyorsa bile yoksul civar
Kacak bir zaman olur, kafesteki kus
Yasadigi hayatin hikayesini kovalasmaktan ve körebe
Kayis koparmis yarali ve yabanci cismin her yorgunu kendine sayar
Sökülmüs uzaklasmis sürüklenip duran selamsiziyla cardaklar
Karli daglar,
Dümdüz ovalar,
Firik tarlalarin ektigini bicen hüznüne esastan sahitlik edip
Nerden nereye varip giderse gitsin aklindaki cocuk kadar
Sesten hizli yokustan yüksek
Belkilerde kendini insan diye hatirlayacaktir

Agustos / 18