Garip Yolcu Şiiri - Hüseyin Kotan

Yol açık…
Arazı karlarla kaplı
Kar altında nimetler saklı
Tilki açlığını gidermeye çalışyor
Yoldan uzakta bir şeyler arıyor
Issız ve soğuk…
Rüzgarın nefesi boğuk boğuk
Arabamız hızla yol alıyor
Rampayı tırmanıyor
Bir kol kalktı indi
Görüntü silindi.
Acı frenle duruyoruz
Geriye bakıp yürüyoruz
Yaşlı bir adam…
İki çuvalı bağlamış heybe yapmış
Yorgun omuzlarından soldakine atmış
Aldık, arka koltuğu oturttuk
Selamlarla, merhabalarla sorduk
Amca bu kışta kıyamette ne yapıyorsun
Hayırlar ola, nereye gidiyorsun?
Gözleri buğulanmış, sevinçle bakıyor
Uyuşmuş dudaklarla sakince anlatıyor
Biliyorum beyefendi, bu yük arabası değil
Üşüdüm,yoruldum istemeden kalktı elim
AKŞAR’a gidiyorum
bir şeyler tedarik ettim, yüküm az
Eski elbiselerle yiyecek buldum biraz
Altı kilometre daha yürüyecektim
Bizim ihtiyara götürecektim
İnsanlık hali, böyle günlerde varmış
Dedi,..yutkundu…
Ağlayacaktı dayandı
Cam kenarına baktı oyalandı.
Sakali,bıyığı bembeyaz
Bakışları mihnetli, yüreğinde naz
Bir of çekti,utandı
Eli koltuk kenarında öyelece kaldı
Aşık radyoda söylüyor
Söylemiyor dövünüyor
“Aman amana kaldı
Ahır zamana kaldı
Danalar arpa yer
Atlar, samana kaldı”
Amca adın ne
Fahri…canım, fahri
Ben…şey…çok teşekkür ederim
Amca oğlun,kızın varmı?
İç geçirdi daldı…birden hatırladı
Bana evlat ekmeği yemek haram dedi
Üç arkadaştık,üçümüzüde ürpertti
Yara derin, yol kısa
Dertler sıralansa gelmez hesaba
Dönüp dönüp yüküne bakıyor
Çok garip, halini saklıyor
Kış günü üzerinde palto bile yok
Ayağı mesli, umudu çok

Buda geçer efendim dedi
Daha bir şey söylemedi
Üç anda …üç şey oldu
Sekiz gözede yaşlar doldu
Herkes birbirinden saklıyordu
Arabada herkes ağlıyordu
AKŞAR göründü
İnerken yolcumuz yere
Tek tek bakıyordu her birimize
Yanında harçlık,sırtında palto vardı
El…Onasırlı el havaya kalktı
Dudaklardan dualar aktı
Güle…güle…
Garip yolcu el sallıyordu
Gümüşhane yolunda
Birçok yolcu ağlıyordu
Heyhat! ! !
Bize kaldı kainat.