Garip Yolcu Şiiri - Muhammet Mehdi Gez

Garip ceketin, derin ceplerinde dolanan kaygılı parmaklar.
Gün yüzüne çıktığında kesilecekmis gibiler.
Baş önde muhafızından kaçan hırsız gibi gözler.
Ağırdan yürüyen toprağın altını üstüne getiren ayaklar.
Herşeyi bir emanetmiş gibiydi ...
Adımları, bakışları ve soluşları birini rahatsız edecekmiş gibi tedirgin.
Yabancısı gibiydi bu alemin ama ev sahibi olduğu âlemide yok gibiydi...
Hissiz ve donuk çehresinde,
yüz yıllık yorgunluk beliriyordu.
Birinden kaçıyor gibiydi
ama birine kaçıyordu sanki.
Konuşmuyor gibiydi
ama çok şey anlatıyordu sanki
Etrafını yokluyordu düşmanı yakındaymış gibi...
İhtiyacı çok gibiydi
ama beklentisi yoktu sanki .
Gidiyordu yerinde durarak.
Adresi belli olmayan diyarlara gitmek üzere duruyordu.