Garip Yolcu Şiiri - Mustafa Kartal

Öyle bir yola çıktımdı ki yayan yapıldak
Günün aydınlığı,gecede ay vardı ışıldak
Mola verdik yarıda,şimdi bir sigara yak
Yolun sonu nere varır ki bilemiyorum

Çıkıvermiştim yola,gün doğmadan erken
Neler görmüştüm neler yolda giderken
Türküler vardı dilde ay buluta girerken
Erken mola verdik neden göremiyorum

Yürü yolcu yürü,yolcu yolunda gerek
Sen maceraya kendin çıktın isteyerek
Tebdîl-i mekanda ferahlık var diyerek
Yoruldum da bir konak bulamıyorum

Sarp dağları aştım işte kendi başıma
Dönüp bakmadım bile kendi yaşıma
Felek su kattı neden,benim tatlı aşıma
Bir şükür namazı bile kılamıyorum

Vara vara vardık bir kuyunun başına
Hayret ki bu çift gözün burada işi ne
Benden önce mi gelmiş düşüp peşime
Dost kokusu sardı beni soramıyorum

Dön yolcu,sonu yok yolun dön haneye
Sığınmak yok macerada hiç bahaneye
Şimdi girersin hiç bitmeyen çile haneye
Göz yaşlarım şifadır diye silemiyorum