Garip Yiğitler Şiiri - Ahmet Keleş

Ey kutsal ülkemin
Garip gençliği:
Vatan sizden hizmet bekler.
Giy üniformanı, al silahını.
Dağlar seni bekler.
Vatan kutsal der babası.
Dualarla gönderir anası.
Düştü garip yollara
Çıktı yüksek dağlara.
Elinde silahı,
Kalbinde imanı,
Cebinde oyalı işlemesi,
Gönlünde kınalı Emine’si.
Ardında kalleş itler,
Hain gözler onu izler.
Soğuk gecenin sessizliğine
Vınlayarak bozdu kurşun.
Deldi yiğidin yüreğine
Allah dedi,
Anam dedi,
Vatan dedi,
Yavaşça yere eğildi.
Yüzünde bir tebessüm,
Tatlı bir acıyla gülüş,
Gözleri karardı
Sıkıca silahına sarıldı.
O bu dünyadan ayrıldı.
Omzundaki yükten sıyrıldı.
O da şehitlerden sayıldı.
Ölüm senin,
Gam senin,
Vatan senin,
Sefası yalnız zenginlerin.
Onların birçoğu gitmez askere.
Ya hastadır, ya da boğazda.
Haberde dinlerler arada.
Ah tüh de ederler
Ellerinde kırmızı kadehler,
Şerefe!
Kendi şereflerine belirlerler.
İnsanlık ölmedi,
Gelirler belki cenazene.
Nutuk faslı onların,
Ellerinde soğanlı mendiller,
Belki gözleri nemlenir.
Adalet mi?
O kaldı mahşere.
Onlar gemilerle çıktı sefere.
Ne akıllı bebeler.
Karun olup gittiler.
Şimdi gerideki garipler,
Vatan için,
Bayrak için,
Namus için,
Hepside sırada bekler.
Onların yanındadır melekler.
Üzülmeyin ey garipler!
Cennet sizi,
Cehennem onları bekler.