Anam Ulu Çınardı,gölgesinde konaklar,
Büyüttü yavruları,salıverdi Okula,
Geçti yorgun seneler,soldu yeşil yapraklar,
Evde yalınız Anam,bakıyordu yollara.
Dua aldı Yavrular..
Anam bir Dertli Çınar,gezer evde duramaz,
Dört kapılı Han dünya,adam oldu çocuklar.
Sardı hepten hastalık,tatlı nefes alamaz,
Yavrularda telaş çok,Annesine uğramaz.
Soldu yeşil yapraklar..
Ulu Çınar eğidi,yaprakları döküldü,
Beden artık yorgundu,öksüz kaldı tesbihler,
Yaşlı hem de yalınız,dişler yoktu döküldü,
Evinde Hatim olmaz,söndü nurdan kandiller..
Yetim,öksüz kaldı dualar..
Akıl çıktı Yüceye,haneye çöktü figan,
Kurudu Koca Çınar,göremedi işleri,
Kurudu Deniz,derya,gelinler sanki çiyan,
Canımı al Allahım,tutmuyordu dizleri..
Geçti aradan yıllar..
Unutmuştu yavruyu,kapandı yorgun gözler,
Anam sevgi yumağı,kandilde yağı bitti,
Sarılmış resimlere,dilinden gelmez sözler,
Seksen yıllık Çınarım,bir gece ansız gitti.
Bomboş kaldı odalar..
04.02.2021//KIRIKKALE
Hidayet Doğan Osmanoğlu
Kayıt Tarihi : 5.2.2021 11:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!