Garip şimdi... Şiiri - Hasan Belek 2

​Yüz yüze bakmaz olduk, ekrana daldı gözler
Dostluğu tüketiyor, sanal alemde sözler
Kalpten kalbe akmıyor, o eski muhabbetler
Selam lafta kalıyor, özümüz garip şimdi.

​Betonlar göğe erdi, toprağa hasret kaldık
Menekşeyi unutup, plastik güle daldık
Ufuk çizgisi kayıp, dört duvara kapandık
Baharın kokusu yok, yazımız garip şimdi.

​Bilgi seli akıyor, her an parmak ucunda
Hikmet kaybolup gitti, cehaletin burcunda
Herkes alim kesilmiş, kendi dar avucunda
Okusak da anlamsız, sözümüz garip şimdi.

​Vicdanlar körelmiş de, merhamet çöle dönmüş
Gönül denen kandilde, son aydınlık da sönmüş
Haksızlık alkışlanır, adalet sanki ölmüş
Zalime boyun eğen, tezimiz garip şimdi.

​Sofrada bereket yok, tat almayız aşımdan
Her lokma şüphe dolu, kurt çıkacak başımdan
Gıda değil zehirdir, toprağımdan taşımdan
Ateşi haram olmuş, közümüz garip şimdi.

Komşuluk hatırı yok, kimse bilmez kimseyi
Herkes yabancı sayar, kapıdaki gölgeyi
Unuttuk paylaşmayı, bir dilim taze ekmeği
Dakikalar yarışır, hızımız garip şimdi.

​Sanatçılar ün peşinde, notalar ruha küskün
Melodiler anlamsız, her bir nağmesi düşkün
Şiirler hissiz kalmış, şairler yorgun, bezgin
Mızrabı tele değmez, sazımız garip şimdi.

​Sevda dedikleri şey, bir günlük heves olmuş
Nice taze fidanlar, vakti gelmeden solmuş
Kalpler pazara düşmüş, üç kuruşa satılmış
Gerçek aşka inanmaz, nazımız garip şimdi.

​Cesaret pazu gücü, bilgelik laf ebeliği
Yiğitlik unutulmuş, mertlik olmuş maskeli
Doğrular sürgün yemiş, eğrinin tutmuş yeli
Yüreğimizde dinmez, sızımız garip şimdi.

​Dünya bir han misali, yolcu gelir ve geçer
Akıllı olan insan, Hakk yolunu tez seçer
Kul Hasan'ım der ki bu, devran ektiğin biçer
Manayı yitirince, izimiz garip şimdi...

Hasan Belek
14 Ekim 25-Akçay