Çok garipler gördüm kimsesi yok
Parkta uzanmış üstü açık yatıyor
Benim gönlümün işi de aynen öyle
Sahipsiz kalmış içerimde bekliyor
Yemek yapanı yok aç duruyor
Vücut zayıf kalmış besleyeni yok
Gördün mü beynim aşkı soruyor
Sevdiğim güzel acep nerelerde kalıyor
Garibin üstü başı kirlenmiş kokuyor
Yanına insan kokusundan yanaşamıyor
Sevdiğim güzel toprağına sarılmışta yatıyor
Yalnız kalan gönlüm onsuz ebedi yapamıyor
1.06.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 3.6.2008 10:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Garip yalnız yaşayanla yalnız kalan sevgilileri bir bütünleşti gönlümde
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!