Garip Rüya Şiiri - Taha Sefa Aydın

Benim içimde bir gemi dumanını üfleye üfleye bağırıyor
Seni her gün gören biriyle konuştum biliyor musun
Sadece anneni sordum
Bir yaz nasıl geçmişti
Hepimizin kum dolu saçlarını okşarken annen

Bütün bunlar saçma gelebilir
Onca sene
Kimsin diyebilirsin

Bir rüzgâr bekliyorum
Çok uzaklara İstanbul’a bir yelkenli olabilmek için
Bütün bunları anlatırken daha kim olduğumu bilmiyorum

Bazen seni bir çocuk sanıyorum
Annenin kucağında bir bıdık
Sonra öfkeli ve gururlu bir kadın olduğunu
Beni kovduğunu kapıdan
Ve annenin şefkatini sana verdiğini
Ne garip rüya ne saçma hayal

Acaba ne yersin ne içersin
Ne dinler ne izlersin
Ne okur ne söylersin
Ben benim seni bıraktığım yerdeyken
Sen oraya gelir misin