Ne bir ağlayan var, ne de ah eden.
Sessizce yatıyor garip ölüsü.
Böyle vakitsizce gidişin neden,
İşte gün batıyor garip ölüsü.
Dün bir alem idin başlı başına.
Ecel bakmaz mekanına, yaşına.
'Garip öldü' diye mezar taşına,
Bir tarih yetiyor garip ölüsü.
Ürkek bakışlara hedef olmasın.
Kimse ağlamıyor, yeter gülmesin.
Her şeyini alın, birşey kalmasın.
Bir kabre satıyor garip ölüsü.
Ecel O'nu iy zamanda bulmamış.
Haber vermek için zaman kalmamış.
Son sözünü duyan kimse olmamış.
Hasretlik tütüyor garip ölüsü.
Bir tek can borcunu ödercesine,
Sanki isteyerek gidercesine,
Bu dünyadan nefret edercesine,
Yakasın tutuyor garip ölüsü.
Kayıt Tarihi : 21.3.2008 18:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yıl 1993. Ankara eski terminalinde otobüsümüz hareket etmek üzere. Yan tarafta banko üzerinde yan tarafına yaslanmış bir eli ceketinin yakasında orta yaşlı (50-55) birisi uyuyor gibi hareketsizce duruyor.Ayaklarının altında ıslaklık var. Otobüsten birisi inerek baktığında ölmüş olduğunu anladı. Polise haber verildi. Polisler bankonun üzerine yatırarak üzerini gazete ile örttüler ve biz hareket ettik. Yolculuğum boyunca hiç aklımdan çıkmadı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!