Garip kaldım ana Şiiri - Erdem Bağcı

GARİP KALDIM ANA...
Şu koca dünyada çaresiz ve yitik...
Ay kadar güneş kadar yalnız...
Tek dayanağım da yıkıldı per perişan...
Rüzgar da yokki neden ortalık toz duman...
Olmasaydı anam kalbimdeki iman...
Bir varmış bir yokmuş olurdu bu can...
İnkarcılar sarmış dört bir yanımı...
Sülük misali emmişler kanımı...
Almak için uğraşırlar canımı...canımı be ana...
GARİP KALDIM ANAM...
Senin kadar yalnız...
Senin le eş çektiklerimiz...
Hem senin hem benim bak bomboş ellerimiz...
Ne kadar benziyor kaderimiz...
Miras mı kaldı senden bana...yoksa kader mi...
Yoksa ödeyeceğimiz bir bedelmi...
GARİP KALDIK ANA...sen ve ben...
Dolacak eceli yalnız beklerken...
Birde bakmişsın selalar okunuyor bir sabah erken...
Yıllar yılı dost bildiklerim...
Soframda yemek verip dertleştiklerim....
Nerde hayallerim nerede düşlerim...
Yaz ortasın da kar vurdu be ana...
En güvendiğim yar vurdu be ana...
GARİP KALDIM ANAM...
Gitti bütün emeklerim...
Şimdi bir köşede eceli beklerim...
Aynı senin gibi ana..aynı senin gibi...senin gibi...