Garip İnsanlar Şiiri - Mehmet Çakır

Doğarken ağlamak alınyazımız
İlk günden hayata darılırız biz
Feleğe kadere geçmez nazımız
Acıya çileye sarılırız biz

Sınıfta bırakır hayat okulu
Kederi kucaklar her umut yolu
Gözlerimiz kanlı yaşlarla dolu
Kader çarmıhına geriliriz biz

Garip insanlarız yoktur kimsemiz
Dışımız sefildir içimiz temiz
Sokaklar yuvamız parklar evimiz
Nereye gitsek hor görülürüz biz

Bilmeyiz parayı serveti malı
Üstümüz başımız sökük yamalı
Sanki bu dünyanın biziz hamalı
Izdırap yükünde yoruluruz biz

Bizim varlığımız kimin hatası
Boynumuzda durur dertler yaftası
Ömrümüz kaderin hedef tahtası
Ecel kurşunuyla vuruluruz biz

Bir lokma ekmeğe köle oluruz
Kime kucak açsak cefa buluruz
Sefalet içinde bir gün ölürüz
Kefensiz toprağa veriliriz biz

07 EKİM 1998
BAFRA