Garip Deniz Şiiri - Murat Kılıç 2

Bugün yarından daha ümitsiz.
Karamsarlığın kıyısındayım.
Ürpertilerle yaşıyorum olduğumdan beri.
Hüzünlerin uykusundayım.

Yağmur yüklü uykuların rüyasında ıslanıp,
Paramparça yerine koydum yine yüreğimi.
Değmez diye geçirerek limitsiz ömrümü,
Zulümlerin kor yangınına verdim ellerimi.

Ne geçti hasretten başka elime.
Yıpranmanın ne olduğunu gördüm.
Bilinenlerden bir pay alırım sanarak,
Can havlinde yaşayıp uzaklara sürüldüm.

Sonu ne olacak kim bilir.
Uyanması var mı bu rüyanın?
Gülüp geçeceğimi söylesem bile,
Sağaltabilir miyim üzerini bu yaranın?

Garip bir deniz olmuş,
Buzla kaplı her yanım.
Ne halimden anlayanım olur,
Ne de bir soranım.
Ben bahtı kara, yüzüne hasret,
Teninin kokusuna özlemle;
Belki bir gün bir köşede yığılır kalırım.