Nefs’inin peşinden gidenle, nefsini peşinde gezdirenler!..
Şems vakti uykusuz olana bir ses getirir gece z/orda olana kuvvet getirir. Ve dostum ol der. Kendiyle hukuku yalan üzere kurulu olan için dünya zafiyet yeridir gece uyutmaz. Ben aslında sırat yolunu merak ediyorum ordan nasıl geçeceğiz. Dönüp dolaşacağımız yer gurbet olan. Bir fotoğraf gibi dondur zamanı, bir çırpıda arsız kalsın kefensiz cenazen. Mana ve huzurunla duanda ukba çiçekli çiçekler açsın. Nefsin önü arkası sağı solu çevrilmiş yalnızlıkla, zamana tanıklık ediyor maddiyatla verilen değerler. Semaverde bestelenen sımsıcak bir şarkı tavşan kanı kabına sığmayan tadında. Komşuluklara hatır soran sıra sıra ayakkabılar vardı samimiyeti temsil eden. Bir nesil geldi suret suretine binen cezalar veriyor derbeder, avare nesil. Biraz hüzüne kapılsakta, ruhumuza önceden saplananlar gönül bucağı. İçler acısı olmuş insan insanda. Komşuluk duvarlar olmuş, sessiz dualar eşyalara yansımış. Kaybolan şeylerin yanıbaşında ziyaretçisiz kabirler. Belki bir gün bende kendimi affedebilirim. Yıllardır süslesende suretini, gerçeklerden kaçtığın şeyler içinde. Kör çobanın sürüsünün akıbeti uçurumdur. Acının bile yalan olarak yaşandığı dünyadayız. Bu hiç kimseler kim?. Şaşkınlık yaratır aşkın gölgesi gecede kim olduğumu bilmek istedim. Aşkı bile aşk yapan aşıklarıdır.
Bizim halimiz
Aşka bir sebeple evet dedim, benim yokluğumla değil onun varlığıyla mucizeler beklemiyorum. Sırları taşıyan gecenin çobanları olduğu saatte kim ses çıkartabilir uykuda. Herkese eşit mesafede sunulan bir benlik, siz bir oyun oynuyorsunuz sırları taşıyarak. Şikayetçi değil sadece anlamak istiyorum. Bence aşk sizi tanıyor, g/özleriyle k/andırdı. Karşılıksız sevmek, sende en iyi olan neyse insanlara onu verenler sevgiyi şekillendirmez. Bu insanlardan çok yok, hiç bir yalan yok ki bir insan ömrü kadar yaşasın. Kaç kaderin var değiştirdiğin, gölgen aşk'sa. Kıyamet zamanında sura benzemeye başladı hayat, kim olursan ol gönlünü aç kendine. Nefsinın sana çektirdiklerinle imtihandasın ey gönül. Sen benim alın yazımsın ey aşk. Diz çökmüş seni unutan hoşçakalın. Gülteninde kalmış zorda kalan zorların. Yalan gibi yalanlar arasında kalan insan. Bildiklerimiz hala bilmediklerimizin çilesini çekiyor. Hiç kimse kendi yanında değil, yalnızlık hastalığı nedir?. İnsan ölüyor sokaklarda, size ne oluyor?, Gerçekle yüzleşmek için hatıralardan vazgeçin ve söylüyeceğiniz s/özü bulun. Keşke y/anınızda olduğunu bilseniz, halinize şükrederdiniz?. Bu noktadan doyulmuyor aşkın temaşasına. Çınaraltındaki ahşap evler gibidir ömrü boğaziçinde. Kuytularda mehtap uyurken konuşur martılar. B/aşka birşey çıkıyor tuğla minareleri çökmesin diye destek verilmiş huzur mekanı bir camii gibi insan.
Tamamını Oku
Şiirleriniz birer makale değerinde.. Okurken ne çok şey öğreniyoruz. Yorumlarınızı okumak da bir başka keyifli. Gönlünüze sağlık güzel insan.
Sevgiler selamlar...
siz şiir yazarsınız ben kitap dedirten içtenliğiyle insana insanı anlatan anımsatan güzel çalışmanızda kah hüzünlenmek kah düşünmek kah aşka dalıp suzinak pınarlara akmak sahi ne güzel şey!Kutlarım değerli dostumu..
Kalem konuşmuş uzunda olsada okudum sevgiler efendim
tebrik ederim.çok güzel bir çalışma örneği idi. selam sana.
hayatımıza anlam katacak, örnekler alınacak güzel cümleler. tebrik eder, başarılar dilerim.
HEPSİNİ OKUYAMADIM AMA
Üslubun ehemmiyetini anlatan mısralara
doydum adeta. MESELA ŞU İFADELER
Nefsin önü arkası sağı solu çevrilmiş yalnızlıkla, zamana tanıklık ediyor maddiyatla verilen değerler. Semaverde bestelenen sımsıcak bir şarkı tavşan kanı kabına sığmayan tadında.
Çok güzeldi
TEBRİKLER VE TEŞEKKÜRLER
ÜSTADIM
Şiirin Hikâyesi:
“Her insan bir yağmur tanesi gibidir.
Kimi çamura, kimi gül yaprağına düşer.”
Hz. Pir Mevlâna k.s.
…
*NE KADAR ÇOKMUŞ, TASAVVUFÎ KİMLİKLER.
…
“Şahım, Pirim, Mirim, Hırkasız Derviş, Meczup, İhtiyar Bilge, Boşvermiş, Aklı Kıt Adam, Deliler Şeyhi,
Üçler, Yediler, Kırklar, Zahit, Türbedar, Aciz, Seyyah, Abid, Fakir, Sufi, Garip Çoban…
…
*NE KADAR HOŞMUŞ, HİKEMÎ (BİLGECE) SÖYLEYİŞLER.
“Şems vakti uykusuz olana bir ses getirir gece z/orda olana kuvvet getirir ve dostum ol der.”
“Komşuluklara hatır soran sıra sıra ayakkabılar vardı samimiyeti temsil eden.”
“Bir fotoğraf gibi dondur zamanı, bir çırpıda arsız kalsın kefensiz cenazen.”
“İçler acısı olmuş insan insanda.”
“Komşuluk duvarlar olmuş, sessiz dualar eşyalara yansımış.”
“Kör çobanın sürüsünün akıbeti uçurumdur.”
“ Acının bile yalan olarak yaşandığı dünyadayız.”
“Bu hiç kimseler kim?.”
“Şaşkınlık yaratır aşkın gölgesi, gecede kim olduğumu bilmek istedim.”
“Aşkı bile aşk yapan aşıklarıdır.”
…
“Sana korkundan arınmış acı gösteren şeydir aşk dedi Hırkasız Derviş”
“Teşekkürün samimiyetsiz kaldığı uzun bir hikâye aşk dedi Boşvermiş”
“İhtiyaç ve istekler arasındaki farkı fark edenlerin işidir aşk dedi Kırklar”
“Gölgen mi yoksa kendin mi buradasın?.. Demin kadıydın şimdi müftü. Sahi sen kimsin?’ dedi Seyyah.”
…
“Eğer duygularımız gerçeğe uygun değilse, akıl da bütünüyle bizi aldatır.”
“Ben hasretine bile besmele çekerek ağlarken, sen kelime-i şehadet getirmeme bile fırsat vermeden, her aklıma gelişinle öldürüyorsun beni...”
“Firavunlaşmış mal mülk sahiplerinin sultanı olacağıma, Hz. Peygamber’in (s.a.v) dua'larına amin diyerek misafir olduğu bir mazlumun göz yaşlarına köle olmayı tercih ederim.”
“Dürüst insanlar, manzarayı kapatan ağaçlar gibidir.
Onları kimse istemez.”
“İnsan, insanı keşfettikçe sevgiye karşı sosyal sorumluluk bilinci artar.”
“Bir çay yap gönülden edebi hafızamız çalışsın.”
“İnsan gönlüyle yola çıktığı zaman her şey yoluna girmeye başlar.”
…
“Y/anan ama tükenmeyen aşktır dua.”
“Bana verilen ömürde, sevgi, açlıkla kol geziyor.”
“Hiç kimse değişmez, sadece yolunu değiştirir.”
“Zaman, zamansızlara yetmeyen bir şeydir.”
***
Değerli Engin Demirci (Garip Çoban),
"Garip Çoban Divanı - 90" şiirinizi, çok çok uzun olmasına rağmen sabır ve azimle, bir o kadar da heyecan ve iştiyakla okudum. Her bir sözü, her bir cümleyi dikkatlice okuduğumdan bayağı bir zamanımı aldı, lâkin kesinlikle okumama değdi, hem de fazlasıyla.
(Yazım yanlışlarına değinmeyeceğim. Kadı kızı kusuru addediyorum.)
Öyle sözler, öyle cümleler, öyle hayatın içinden ve hayata dair ifadeler var ki...
Her biri cevher değerinde.
Merak ettiğim, bu sözlerin hapsi bizzat tarafınızdan düşünülerek mi yazıldı, yoksa Şems'ten, Mevlana'dan ve diğer pîrlerden, şeyhlerden, dervişlerden erenlerden alıntılar mı?
Veya onların söylediklerinin yeniden söylenmiş hali mi?
Merakımı gidereceğinizi umuyorum.
Hikmet Çiftçi
10 Ekim 2018
Değerli yorumunuz için teşekkür ederim.
Uzaklardan yavaşca çünkü neredeyse eksiz aşkın bir adının ademoğlundaki evrene yansıması. İnsana dönüşünce kısa yaşam öykümüzde kendine yeterlik diyebiliriz.
Bir yerden alınmış değildir. Bizimle zikrimizle ruhumuzun anlaşmasından kaynaklı yazılanlar. Gönlümüze dokunanların cümleye dökülmüş hali o s/özcük. Şiirle buluşmakta direttiği zamanda bir geçit bizde diz çökmüş seyrandayız.
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta