Ve şefkatli ol! ...
Çekil yolumdan ey ben, o geldi engin gönüle bir güzel karşılaşma tadı damağımızda yıllarca duracak. Gönüllerimizle elele tutuşup, öncelerin ikliminden sonralara çoktan demir aldı dünyamızdan. Sesimiz titreyerek, gönlümüzde sevgi pırpırları uçuşarak. Hüda bilir, bendeniz hep yenide teslim oldukça, mana yüklü gönül toprağında çalı-çırpı yerine metin olan hamle eder. Halkalanan duygular kutupun gibi sabitlenince huzurunda halkalanır s/özlerinde çarpışarak. Gizlice senine hizmet etki, derecelerine bir bahçeden kırları seyrettirir. Metanetin her tarafta duyulduğunda, bir kişi sıkıca tutarak hadi diyerek hücum eder. Utanç kapılarından geçtikçe ganimet bilen gönül hoşnut oldukça mazeret aramaz. İşte cömertlik, kalbine rahatlık ve huzur tohumlarını ektikçe, bundan da sevgi ve kaynaşma filizleri yeşerdikçe, aşk bir temeldir. İnsanın cömertliği duygularının düşmanlarını bile kendine dost ettirir. Kendine cimri olanın tenine bile teri düşmandır. Çok övülmüş bir duadır cömertlik. İnsanın huzursuzluklar, israf ettikleri arasından bile doğmasına sebep olur. İstenmeden verilenler ne çok işgal yanından kurtarır. Hak eden ve etmeyen, güzel ve çırkin hallerinin hacetini anlatırken sevgın. Tereddüt sınırında beklememiş olur ve tevazu içinde bir işaretiyle aynandan tadarsın. Bir gül tazeliğinde ihtiyaçtı,ne az ne de çok vermezlerdı gecenin çobanları. Gönlünü kazanan sevgilidir seni tefsir eden
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta