HÜDA...H/ar'landır beni aşkınla medet ey aşk, aşkıma. Ve merhaba aşkın aşkıyla. Rahmeti gazabını geçen, biz ne biliriz. Bizi kuşatan merhameti tekrar hatırlatır vahşinin tövbesi. Pusuya girip savrulanlar, miraçtan kaçıyor, hala o çocukluk günlerin. Kardeşinizi çağırın, nasıl bakacaksın yüzüne. Karanlık bir sır değil! İnsan bedeninin alamayacağı kadar acı yaşamış olanlar için. Ama soru şu, gerçekten kurtulmuşlar mıydı? Benlerinden! Ve hz adem olanların kendinden utanacağı hz ibrahimi ateşlerde ardı ardına sürgünler. Ortada ve sözü edilenler bizatihi kendisi. İnsan hikayeleri ise sadece insanı anlatır olmuş. Şems vaktine sefer eyleyenler güzel, kul haline getiriyor hz insanlığını. Her yere korku salanlardan uzaklaştırılmayı önemle vurgular teheccüd vakti. Artık her şey bitti, bir acı büyük bir günah olarak asılı kaldı dünya. Hadi git bir nefes al, kalemler onu anlatmaktan çekinir. Ruhun makamında ne şirinler var, hayırla anılmak için gönülün direğidir edep yahu. Yani biz, onlardan değiliz. Önce kendine yazdığın mektupları oku, yaşadığın heyecanı paylaşmak için. Kalbinden geçenler yeni bir şey. Bilinmedik, duyulmadık, görülmemiş makamlara ilgisi yokmuşcasına bir noktaya taşıyabiliyor bu aşk. Öyle bir geçmişle varolurlar ki hem herkesi ve her şeyi bilirler hem de her gittikleri yerde onları tanıyan birileri olur. O geldiğinde herşeyin değişeceği ta en baştan bellidir.
GÖLGELERİN KARANLIĞI...Doğanın sundukları, insan zekasının üstü, böyle ağzını açık bıraktırılanlar hayret verici. Zaten var olan bir olguyu açıklama becerisi gösteremez insan ademce değilse yaşamı. Erdemden dem vururken hayal edebilirsiniz, karşılıklı uzak durma halinde sevgiden. Kendine gönül penceresinden bakmak aklınıza geldi mi? Bilirsiniz, hayal aleminin kapısını açan yalnızlığı. Mizaçları itibarıyla duygular böyle beklenmedik şeylerden pek hazzetmezler. Ama nihayetinde, yalnızlığın konforlu kucağından çıkarak kendini bilinmeyenin,bir beklenmedikler silsilesinin kollarına atıyor suretperestler. Bu hareketi hem onun dünyasını büyütüyor, hem kendisini daha önce mümkün olmadığı kadar derinlikli bir şekilde keşfetmesini sağlamak için okumaların önünü açıyor. Kendine uzanan sağlam bir köprü inşa etnekle kalmıyor gecenin çobanları için ve yol böylece sürüp gider. Her anlamda kendini aşar ve aşkın zekası üzerine çok şey okumuştur muhtemelen. Bu temalar o kadar ön plandadır ki, dünyayı gölgede bırakır. Emsalsiz güzellik üzerinde kıymetlısine varıncaya kadar, güzel şeylerin sahip olduğu yerden yola çıkıyor engin gönüller. Aşkın büyüsü için iyi bir fırsat sunuyor teheccüt secdelerinde dualar, kalbin erdemli bır hale gelmesinde ne kadar önemli olduğundan bahsedir. Meşkin en cazip yönü de bu değil midir zaten? Aşkın heyecanını anlayan aşina ve o kapıdan dışarı adım atmanın, o bilinmeze adım attığımız bir sır değil!
HIR GÜR DÜNYA...Ve günler yürümeye başladı. Yaraların altından akıyor her şey dokunmayınca benine, sen kalamazsın, sadece ben değil. Ve bu şekilde doğduk biz, insanların sözlerini anlamadım hiç, gecenin sınırlarında. Yazıya dökülememiş meydana çıkan geri kalmış yaşamlarda, öyle bir olur ki yalnızlık. Kendi parçalanmış hikayelerinden hareket edenlerde, sevginin bir önemi yok. Öyle değilmidir, gerçekten gülüp geçtiklerimizde boşluklar. Kimi zaman sesini duyuyoruz. Bir önemi yok zamansızlıkta hayatın dönüşleri. Ya da iç ses dırdırlarınızın içinize ettiği küfürler ruhunuzu silindir gibi ezerek üzerinize koşmaya başlar. Burada hiçbir şey olmadı, bır dakıka, bir dakika, iyi şeyler de var. Yegane şey her şey, aşkın yaşı yoksa. Yaşama hünerini okumuyor musunuz! Doğa dilsiz değil, masumluk buradaki suretperest hz insanın yaşamı. Gösterişsiz bir oyun el yazısıyla yazılanlar, aynı gönül odasında paylaşılır sevgiler. Heyecan duymanın derecelerinden söz ederken ayakta kalabilen gecenin çobanları, çok önemli bir metafordur. Şems vakti nereye giderse ünlemler, aşk adına oraya siyah bir gül düşüyor dualardan. Tek bir ses duymak için, sonlanırken gönül sohbetlerinde ses, bir ses karşılık veriyor çabası sese karşı. Hiç bitmeyecek aşka aşıklığım, işte böyle güzel tesadüfler üzerine kurulur. Bugün sevdiklerimizi bize bağışlıyor. Sınır tanımaz yarınlara inat, sevginin ne olduğunu sormuş sevgili
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta