Garip bir sevmekti bizimki

seni sıcak bir yaz gecesi sevmiştim ben.
bunu unuttun mu, hiç mi hatırlamıyorsun.
hani kar yağıyordu ve buz tutmuştu,
ağzımızdan çıkan sevgi dolu her söz.
içimiz sıcacıktı oysa, sen gülüyordun
ben iki gözüm iki çeşme ağladıkça.
saçların ördükçe çözülüyor, kokluyordum.
ellerini sımsıkı tutmuş, bırakmıyordum.
nasıl geri çekiliyordu parmak uçların.
sanki bir adım ileri iki adım geri gibiydin.

bu gece gene hain çalıyor bekçi düdükleri.
güneş gölgesine süzülmemiş ay ışığı düşüyor.
en kırmızı gelincik tarlalarında
ömür boyu solmayacak siyah laleler açıyor.

beni dinle bir kere ne olursun diyorum.
sanki kulaklarından içeri kurşun akıyor.
şarkı söylüyorsun, kapının tam önünde.
basılmamış gazete kağıdı pencerelerinde.
üzerlerinde bir ölüm ilanı gibi adın yazılı.
yoksa sen daha hiç doğmamış mıydın.
peki hangimizin teriydi bir gece, tek başına
sahipsiz bir tohum gibi düşüveren toprağa.
kimin adına yazmıştım ben bunca öyküyü,
kime saklamıştım, işlemeli gelin rengi örtüyü.

şimdi çok daha iyi anlıyorum, sen ne dersin,
bir garip sevmekti ya da öyle demekti bizimki.
hiç görmeden, hiç tanımadan birbirimizi.