Garip Bir Çocuk! Şiiri - Emsal Toprak

Kim bıraktı, garib çocuk sokağa seni?
Hangi çocuk ister doğmak sokakta?
Kavak yaprakları gibi titreyen teni,
Bıçak gibi keser soğuk sokakta parkta.

Bakarsın hevesin kalır içinde,
Onlar da çocuk ve senin akranın,
kimsesizler Aynıdır maçinde, çinde,
Yalnızlığı İçer, hüznü akıtır canın.

Bir el okşadığında garip başını,
Sıcak bir yuvaya düştüm sanırsın,
Görmek istersin, kader arkadaşını,
Hayal edersin lakin hep aldanırsın.

Ne olur sokaktan bizi kurtarın,
Feryadın merhameti tırmalar durur,
Bugün olmadı ama mutlaka yarın,
Ümit akrebin her an her saat vurur.

Çocuk sen sokakta beyaz zambaksın,
Büyüyüp serpileceksin, ıssız yerlerde
Belkide yerimizde sen olacaksın,
Kim bilir tiryaksın sen zehire, derde.

Kimsesizlerin kimsesine ellerini aç,
Yalnız Ondan iste ve Ondan dile,
Bir tomurcuktan doğup büyüyen ağaç,
Şefkat ve sevgi aşılar gönüle, dile