Garip Bir Ağaç Şiiri - Savaş Barha

Şu karşı tepede,
buğday tarlasının ortasında,
yalnız yaşayan bir ağaçtım ben.

Tektim, ama mutsuz değildim.
Dostum yoktu, ama küs değildim.
Ben bana yeterdim kimsem olmasa da.

Sonra sen çıka geldin uzaktan.
Gölgemi beğendin, oturdun yanıma.
Gün geçtikçe gölgem yetmedi sana.

Daha çok gölge istedin benden.
Dallarım uzasın, yapraklarım büyüsün istedin.

Ben buydum,
yaprağım buydu,
dalım buydu,
gövdem buydu.

Dahasını veremem ki.
Çapım bu, uzayamam ki,
Haddimi aşamam ki.

Razı gelmedin,
kabullenemedin,
elindekiyle yetinemedin.

Sonra sağdan, soldan dalımı çektin,
yapraklarım döküldü.

Daha da hırçınlaştın, dalımı kırdın.
İstediğini alamadın diye gövdemi taşladın.

Ve arkana bakmadan çekip gittin.

Ben yine yalnız kaldım.
Sen yine gölgesiz kaldın.

Ben talan edildim.
Sen yoluna gittin.