Garip Bahçe Şiiri - Erdal Aktaş

Garip Bahçe

Kırmızı güllerden bahçe
Dalına konmuş bir serçe
Sevdama yetmez ki akçe
Başım dertte garip bahçe

Karanlık mı aydınlık mı?
Senin yanın sancılımı
Ziyaretim kaçıncı mı?
Gönlüm sende garip bahçe

Biri ağlar biri güler
Kimi batar kimi yüzer
Azgın olan bundan beter
Başım dertte garip bahçe

İkametin tapu gibi
Hatırlatır nebi seni
Sende Bir,Türki Arabi
Gönlüm sende garip bahçe

Yerin hep sakin ve dulda,
Bulunmaz talibin kulda.
Her an herkes sana yolda,
Başım dertte garip bahçe.

Serin ya da soğuk yüzün,
Bom boş gelen dolar hüzün.
Hiç kimseyi görmez gözün,
Gönlüm sende güzel bahçe.

İbret almak için yeter,
Konan kuşun dertli öter.
Görünmeyen bundan beter,
Başım dertte garip bahçe.

Gördüğüne el sallarsın,
Dert üstüne dert katarsın.
Çok derin nara atarsın,
Gönlüm sende güzel bahçe.

Sükûnet sendedir özdeş,
Her cana olursun kardeş.
Sendeki dertdaşlık beleş,
Başım dertte garip bahçe.

Küçük büyük fakir zengin
Tümseklerden gelen engin
Bulunmaz dünyada dengin
Gönlüm sende güzel bahçe

Dikme dikme binaların
Korkusuzdur sende yarın
Sende gerçek sade yalın
Başım dertte güzel bahçe

Bu bahçenin adı kabir,
Hiçbir şeyi koymaz kebir.
Hak olansa yalnız tekbir,
Gönlüm sende güzel bahçe.