Garip anama Şiiri - Mehmet Çağlayan 2

Garip anama
Küçücükken anan ölmüş sen yetim,
Analık eline düşmüş kuzusun ,
Hoyrat analıkla geçinmek çetin,
Sen doğuştan darbe yemiş kuzusun.
Çocukluk hayatın olmuş bir zehir,
O,saf çocukcagız sanki bir esir,
Öz ana olmayınca ne yapsın dehr,
Feleğin sillesini yemiş kuzusun.
Kadın olarak anamın şahsında,
Kızlarım gelinlerim ve eşimde,
Sen,bütün kadınların benliğinde,
Eza ile yoğrulmuş bir kuzusun.
Anam,üstümüzde nasil titrerdin,
Başım ağrısa okur üflerdin,
Biraz yatta uyu geçer derdin,
Ey anam sen anaların özüsün.
Anamın elâ gözlerinde yaşlar,
Düşününce kalbim sızlamaya başlar,
Ancak sana dediğim mühim işler,
Garip anam sen anaların gözüsün.
Sağ olsanda güzel yüzüne baksam,
Başımı yıne sıcak avcuna alsan,
Mehmedim diyerek öyle okşasan,
Garip anam sen parüpak bir melektin.
Kar düşmemişti saçının teline,
O,henüz varmamıştı,ellisine,
Felek buzlar doldurmuş, riesine,
Sen dünya nimeti tatmayan anasın.
Anam,ne desem,ıçim rahat etmiyor,
Hiç bir söz beni teselli etmiyor,
Içimdedi sızı bır türlü
Q
. gitmiyor,
Mezarım başucumda olsun anamın.
Anneler gününde
M.Çağlayan
+++++